Kürt Cemali Belgeseli - Ankara'nın Büyük Kabadayısı | TersoX

KÜRT CEMALİ BELGESELİNE YAŞAYAN TARİH EKİ: Allah gani gani rahmet etsin. Yattığı yer nur olsun. Kürt Cemali Yeni doğan Yavuz selim mahallesi 10. muhtarlık No 19 numaları evimizin karşısındaki, rahmetli Faik amcanın iki katlı evinin, alt katında oturuyordu. Dört çocuğu vardı. O, tüm komşularına saygı duyar, büyüğü küçüğü bilirdi. Kömürü olmayana kömür odunu olmayana odun alır, harçlığı olmayana harçlık verirdi. Komşusuna odun kömür gelse, kolları sıvar, onunla birlikte taşırdı. Yada yaşlı olanların odunlarını kırardı. Adı Kürt Cemaliydi. Ama o Türklük Kürtlük gütmezdi. Her kes ona göre birdi. Bizler onun töresi sayesinde Türk-Kürt nedir bilmeden, bunları konuşmadan sokaklarda koşup oynadık. Bir gün elinde tuttuğu bayrağı gösterip, ''işte benim bayrağım'' deyip, öpüp anlına götürüp, evinin penceresine astığına şahit olanlardan birisiyim. Sanırım Cumhuriyet bayramıydı. Onun zamanında, hiç kimse polise saygısızlık yapamazdı. Bir bekçi bile kahvehaneye gelse, koca kahvehaneyi tek başına alır götürür, kimse ses çıkaramazdı. Devlete yapılan saygısızlığı, kendine yapılmış sayar, cezalandırırdı. Küsleri barıştırır, kavga edenleri yatıştırırdı. Kabadayıyım diye kostak kostak kasılmaz, her kes gibi normal yürürdü. Akrabalarından birisi mahalleden birisine, onun namından yararlanıp terbiyesizlik yaptığı zaman, akrabam diye af yoktu. Ya gidecek o kişiden özür dileyip elini öpecek, vurduysa aynı şekilde komşusuda ona vuracak, yada eşyalarını toplayıp mahalleden gidecekti... Bunun başka bir yolu yoktu. Kabadayılıkta, delikanlılıkta buydu. Bu bir raconmuydu? Hayır değildi. Yazılı olmayan kanunlardı... Racon kelimesini sevmez ''KANUN BÖYLE derdi...Fakirin babası, güçsüzün koruyucusu. Bayram günleri, tüm komşularını eşi ve çocuklarıyla birlikte ziyaret eder, büyüklerin ellerinden öper, küçüklere bayram harçlığı verirdi. Onun verdiği bayram harçlığıyla, sevinçle sokakta diğer arkadaşlarla toplanır, cebecideki İnci, Site yada Melek sinemalarında oynayan, kovboy filmlerine giderdik. Mahallede iki tane kahvehane vardı. Birisi Fevzi amca'nın, diğeri Halis ağanın... Edebini bilmeyen o kahvehanelerde oturamaz, giremez, oyun oynayamazdı. Duvarlara ''18 yaş altı giremez'' diye yazmaya, polisiye tedbirler almaya gerek yoktu. Bırakın çocukları, askerliğini yapmamış olanlar bile giremez, toplum içinde büyüklerin yanında konuşamaz, fikir beyan edemezlerdi. Anne annem yemeği, kahvaltıyı hazırladığı zaman, kahvehaneye girmez, dedemi cama vurarak çağırırdım. Bu, Yenidoğan'ın töresiydi. Bir kaç kişi bir olup, kesinlikle bir kişiye saldırmazlardı. Yanında karısı olan birisiyle kesinlikle tartışılmazdı. Gücü yettiği halde ''Tamam sen haklısın'' deyip dönülür gidilirdi. Silahsız birisine asla silah bıçak çekilmez, bunu yapanlar şiddetle kınanır ''Sen kalleşsin'' diye konuşulmazdı...Hacettepe ile Yenidoğan arasında kabadayılık yarışı vardı. Her iki tarafta birbirini kabul ettirmeye çalışıyordu. Yenidoğan... Namı üzerinde. Temiz, dürüst, delikanlı kabadayı semti... Delikanlılık dediğin zaman, akan sular durur... Bir gün Hacettepeliler, on on beş kişi bir olup, Yenidoğanlı diye birisini dövmüşlerdi. Cemali abi başta. Tüm kahvehaneler ve taksi durağı boşaldı. Araç kuyruğu Yenidoğan merkez camisinin önünden, Sakalar kavşağına kadar uzanıyordu. Bu bir düğün konvoyu değil, delikanlılığı öğretme ve hesap sorma konvoyuydu... Hacettepe'de o gün ayakta kim varsa, hepsi yıkıldı... Bir daha bir Yenidoğanlıya, cesaret edip, kimse el süremedi. Türkiye'nin Teksası diyorlardı. Bu gün bile ''nereye gidiyorsun abi'' dendiğinde, o günleri bilenler ''Teksas'a cevabını verirler. Sokak aralarında, kapı önünde oturup konuşan kadınların önünden, erkekler başı önde geçerdi. Misafir geldiği zaman, küçükler olarak, kesinlikle konuşmaz, lafı bölmez sadece dinleyici olurduk. O zamanlar koltuk kanepe yok. Tahtadan yapılmış sedir var. Kesinlikle büyüklerle aynı seviyede oturmaz, yere dizlerimizin üstüne çökerdik. Cemali abi böyle bir törenin insanıydı... Bir gün, her ne olduysa, Cemali abi, beş altı kişiyle kavga etmeye gidiyordu. Çok öfkeliydi. ''Bunu nasıl yaparlar'' diyordu. Zapdedilmez, çılgınca akan bir nehre dönüşmüştü. Kimsenin gücü kuvveti yetmiyor. Öfkesi, dağdan aşağı büyüyerek inen bir çığdı. Rahmetli dedem, başı belaya girmesin diye, Cemali abiyi tutmaya çalışıyordu. Gücünün yetmeyeceğini anlayınca, ona ''lan bana bak'' diyerek, tokat vurmak için elini kaldırdı. Cemali abi ''sen benim babamsın vur'' deyip dedemin önünde boynunu eğdi. Dedem ne yapacağını şaşırdı. Eli havada kaldı. Gitti Cemali abiye sarıldı... İşte kabadayı buydu... O gün gözümde iyice büyüdü. Dünyaya korkusuzluğuyla nam salmış bir kabadayı... Mahalle büyüğünün karşısında el pençe divandı. Ben henüz bebekken annemle babam ayrılmışlardı. Babam bahriye ast subayı, annemse, ağır ceza zabıt baş katibiydi. Babam yıllar sonra beni görmeye gelmişti. Cemali abi babamın yolunu kesti. ''Bana bak, sen bu çocuğu neden ihmal ediyorsun? ''Neden görmeye gelmiyorsun'' diye hesap sormaya başladı. Babam ''ben deniz altı makinistiyim. Altı ay sonra limana anca yanaşıyoruz. Ayrıca komutan izin vermiyor'' diye cevap verdi. Cemali abi: ''karaya çıktığın zaman bu beyaz elbiselerle kadınlara fiyaka yapacağına, çocuğunu gel gör. Kafamı bozma benim'' dedi. Babam üzerindeki asker üniforması ve bizim hatırımıza, Cemali abiden dayak yemekten kurtulmuştu. Yoksa Cemali abi cezayı ağır kesecekti. Annem bir gün adliyeden çıkmış, eve gelirken, bir at arabası sürücüsü, ona laf atmıştı. Cemali abi, arabacının önüne geçip atları durdurdu. Adamın elinden kamçıyı alıp anneme verdi. ''Kamçıla bunu'' dedi. Annem, en az Cemali abi kadar gözü kara bir kara denizli. Kamçıyı Cemali abiden alıp, mahalle meydanında, o iri yarı at arabacıyı, evire çevire belki yarım saat dövdü. O günden sonra annemin lakabı ''deli Sevim'' oldu. Cemali abinin vurulduğu haberi geldiğinde, bütün mahalle o gün yıkılmıştı. Kalleşlere öfkeler kusuldu. Kimse radyosunu açmadı. Müzik dinlemedi. Kahvehanede oyun oynanmadı. Kimse gülmedi. Şaka yapmadı. Düğünler ertelendi. Davul çalmak yasaklandı... Lazın, çerkezin, Türkün, Kürdün Alevisinin Sunnisinin yaşadığı Yeni doğan... Mahallenin direği gitmişti. Hayat boyu bitmeyecek olan bir öfke selinin diş gıcırtılarını, hala duyarım... Anlatacak çok şey var... Bu gün, o mütavazi gece kondu semti Yenidoğan'ın, hatıralarla yüklü gece kondu evleri yıkılıp, yerine koca koca gösterişli binalar yapılıyor. Bizim dededen kalma ev ve Cemali abinin oturduğu ev çoktan yıkıldı. Yıkılan evler değil, anılarımızdı... Bizler, elimizde yıkılmayan delikanlılığımız ve öfkelerimizle kaldık...

Farketmez Kürt Türk bizim evladimizdir Kürt olsada gurur duyuyoruz türk olsada gurur duyarız

Ben Kürt kardaşlarımıza çok önyargılıydım askerliğimi Diyarbakır’da yapmıştım ama orada bir Kürt kökenli kardeşim hayatımı kurtardı O günden sonra onları anlamaya çalıştım on Yargı mı kırdım ve yemin ederim ki hayatımda onlar kadar mert cesur vefalı görmedim Allah’tan dilerim ki sizde korkmadan çekinmeden güneydoğu‘ya yolunuz düşer kendi gözlerinizle gerçekleri görürsünüz böylece on yargınızı kırarsınız ne mutluyum Kürt kardeşlerimizle aynı çatı altında yaşıyoruz❤

Allah Gani Gani rahmet eylesin. Böyle yiğitler oldukça toplumda ne adaletsizlik, ne hürmetsizlik ne de şerefsizlik olur. Hakkı ödeşilmez Kürt Cemali’nin. Çok yüksek saygı ve minnet duydum şahsiyetine. Allah ondan razı olsun..

ağzina saglik kürt cemali gibi bir yiğidi tanittiğiniz icin allah rahmet eylesin nurlar icinde uyusun

Mahallemizin yiğit delikanlisiymis bende Sultan Murat mahallesi nde çocuklarıyla büyüdüm . Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.yardim elini uzatmadiğı kimse yokmuş mahallede tarihe geçen bir kabadayı Ankara lı Kürt Cemali.

Rahmetli dedem sobacılar çarşısında soba ustasıymış,anlatır dururdu bi keresinde 100 tane soba siparişi vermiş dedem sorunca garibanlara verilecek demiş mekanı cennet olsun.

"Kötü insan, camide düzelmez..! İyi insan, meyhanede bozulmaz. Yani kim ne yaparsa yapsın, insan neyse odur. Gönül ekmeği bayat olan insana denk gelmemek dileğiyle.. Kürt Cemali bugün anlıyorsa harbi Kabadayı oluşundandir.. Allah rahmet eylesin..

Rahmetli Kürt Cemali amcam nur içinde yatsın. Ankaranda ki tüm fakir fukaranın babasıymış.. Allah razı olsun mekanı cennet (SAV) Peygamber efendimizinde komşusu olsun İnşaallah....

Ankara ve Türkiyenin tek ve en büyük kabadayısı Kürt Cemali . Namını hep duyardım Ankarada , gerçekten baba adammış. Keşanlı Ali Destanı,onun adına yazılmış diye biliyordum doğruymuş. Allah rahmet eylesin İnşallah

Kürt Cemali babamın arkadaşıydı, ben Ankara Yenidoğan doğumluyum.. Babam kardeşimin adını Kürt Cemaliye sevgisi ve dostluğundan dolayı Cemal koydu..

ALLAH rahmet eylesin , nurlarda uyusun güzel insan , evet sıradan insanlar yapamaz , özel gönderilmiş , ne kadarda kabadayı olsa , keşke bütün insanlık böyle olsa ,

Yaşım 58 bayanım Atıfbey Engürü mahallesinde doğdum büyüdüm Yenidoğan zaten iki adımda inilen yerdi .Kürt İdrisi mahalleyi kültürü. Anlatan şahıs benden bayağı büyük belliki zevkle okudum bizim zamanımızdada aynı öyleydi kapılarımız komşuluklar çok güzel erkekler mahalledeki kızları koruyup kollar büyüklere polise sayğılı hatırlıyorum gece bekcisi vardı o zamanlar herkesin korktuğu çok güzel anılarımız var ve içim acıyor şimdiki durumunu yıkılmış evlerimizi gördükce.Evlerimizi biz vermedik daha 4 sene öncesine kadar sahip olduk 70 yıla yakın zamandır bizim olan evimizi yıkıp hiç birhak verilmedi ve işgalci adı kondu eletrik su faturalarımız 65 yılı aşkındır babacığımın üstüne olduğu ve bizden istenen Ziraat bankası parası yatırılmış belge olduğu halde .Şunu herkes bilsinki o bölgeye bilerek uyuşturucu satıcılarını yabancıları yerleştirdiler ve gerçek mal sahiplerini artık o bölgede oturamaz hale getirdiler ve elimizden aldılar yazacak daha çok şey var .Doğup büyüdüğüm yer orası ve çok anılarımız var Yıldırım Beyazıt Lisesi mezunuyum .Dışkapıdan geçerken durup yukarıları izlerim içim yanar .Oralarda artık yabancı uyruklular oturuyorlar eskilerden çok az insan kaldı .Çok güzeldi 65 doğumluyum 70.80 yıllarım orada geçti evlenince ayrıldım ama hep gidip geldim 2009 yılına kadar ondan sonrasında arada gidip geldim , şimdi Ankara kalesinden Hacıbayramdan Dışkapıdan geçerken durup uzun uzun seyrediyorum filim şeridi gibi geçiyor herşey.Atıfbeyde şıhbızın kürtleri otururlardı orada karakol hala duruyordu eski kahvehanede duruyor biz çocukken kahvehanenin önünde taksiler dururdu oradan binerdi insanlar .Ölenlere Allahtan rahmet diliyorum .Şimdiki durumu bizlerin deyil bizi yönetenlerin o bölgede yapacakları için bu hale geldi .Ankarada doğup büyüyeceksen tam merkezinde yenidoğanda doğacaksın AMA 2010 öncesinde .

Jî boy bîranina kekê cemali.

😭😭😭😭😭🤲🤲🤲🤲🤲 Allah rahmet eylesin, yüce Allah ahiret hesabını kolaylaştırsın. Baba Kürt Cemali..... Gerçekten çok güçlü bir karaktere ve iradeye sahipmiş. Yeri dodurulmaz bir insan.....

Yeni idolum artik kürt cemali. Mekani cennet topragi bol olsun

Keşanlı Ali destanı, meğer KÜRT CEMALİ DESTANIYMIŞ, bu zamana kadar bilemedik Allah RAHMET EYLESİN KÜRT CEMALİ

En son çıkan dayı filmi çok güzel bi yapım keyifle izledim onun gibi bide kürt cemalinin adına bi film yapılsada izlesek be

Arkadaşımın öz dedesi kendisi ruhu Şad olsun 🌹

O dönem ne kaliteli insanlar varmış mekanı cennet olsun .